Αθανασία της ψυχής είναι η ιδιότητα της ψυχής να ζει και μετά το θάνατο του ανθρώπινου σώματος.
Η πίστη στην αθανασία της ψυχής χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει πολλές θρησκείες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, γεγονός που αποδίνεται στην ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει πως ο θάνατος δε σημαίνει το τέλος.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως οι ψυχές μετά το θάνατο πήγαιναν στον Άδη, όπου δικάζονταν και ανάλογα με τις πράξεις τους τιμωρούνταν ή ανταμείβονταν.
Συγκεκριμένα, οι ψυχές των κακών ανθρώπων πήγαιναν στον Τάρταρο, όπου βασανίζονταν και οι ψυχές των δίκαιων πήγαιναν στο Καθαρτήριο, όπου καθαρίζονταν και στη συνέχεια περνούσαν στα Ηλύσια Πεδία. Εκεί βρίσκονταν και οι ψυχές των ηρώων.
Στην πίστη πως η ψυχή είναι αθάνατη οφείλεται και το ότι πόλοι αρχαίοι λαοί, όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι κτλ., έβαζαν μέσα στους τάφους των νεκρών και διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν όσο ζούσαν.
Την αθανασία της ψυχής αποδέχεται και διδάσκει και η χριστιανική θρησκεία. Η διδασκαλία αυτή είναι αποτυπωμένη στο 11ο και στο 12ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως:
Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν
Σύμφωνα με τη θρησκεία μας, η γενική κρίση των ψυχών θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία